Public Solitude ภาพแอบถ่ายของคนที่ปากบอกว่าไม่ได้อยากแอบดู

เอารูปไปติดไว้ที่ร้าน Barbali Bistro ถนนพระอาทิตย์ ตั้งแต่วันที่ 3 เมษายนที่ผ่านมา (และจะอยู่ค้างเติ่งบนผนังร้านนี้ไปจนถึงวันที่ 3 พฤษภาคม 2555 นี้)

เขียนอธิบายรูปชุดนี้เอาไว้สำหรับบอกกล่าวคนมาดูแทนตัวเองไว้ว่า
“พื้นที่ส่วนตัวที่ถูกสร้างขึ้นในสวนสาธารณะกลางใจเมือง อาจเกิดขึ้นจากปฏิกิริยาเคมีและความรู้สึกของผู้คนที่พาตัวมาหลบพักอยู่ท่ามกลางร่มเงาไม้ ราวกับนักแสดงในฉากละครเวทีที่ไม่ใส่ใจสายตาที่เฝ้ามอง
ภาพที่เลือกให้สายตามองเห็นเกิดขึ้นจากสิ่งตกค้างภายในใจของผู้เฝ้ามองขณะเดินท่องไปในระยับแดดและมวลอากาศยามบ่ายในธรรมชาติจำลองของเมืองใหญ่”

ได้รับการแปลด้วยภาษาที่ดีงามกว่าตัวเองจะมีปัญญาไว้ว่า
“Private space carved out from the corners of public parks – the emotional chemistry and melancholic longing of visitors lulled by the shades and sylvan mystery, as if they were actors on stage, oblivious to the onlooking audience.
The pictures the eyes have chosen to register are the vestiges in the heart of the photographer, who wanders into the shimmering light, lost in the artificial nature created inside this metropolis.” โดยพี่ก้อง ฤทธิ์ดี

มันขำตรงที่โดนเพื่อนทักว่าเป็นคนปากไม่ตรงกับใจก็เพราะคำอธิบายภาพนี่แหละ “เธอบอกว่าเธอไม่ได้อยากแอบดูพวกเขาซึ่งทำตัวดั่งนักแสดงที่ไม่ใส่ใจคนดู แต่เธอเองต่างหากที่อยากจะมองดูพวกเขา แล้วแกล้งทำเป็นว่าเปล่าโดยเอา compose ที่จัดวางไว้อย่างดีมาบดบัง เธอไม่ได้สนใจไอ้เรื่องพื้นที่สาธารณะอะไรนี่หรอก”

นึกถึงตอนที่เอารูปมาให้พี่เอ๋เจ้าของร้านดูครั้งแรกพร้อมกับช่างภาพรุ่นพี่มหาลัยเดียวกันที่เพิ่งเคยเจอกันวันนั้น พี่เอ๋ว่ามันไม่ใช่ในสิ่งที่เราพูด ส่วนพี่ช่างภาพสามารถโพล่งออกมาได้ทันทีว่ามันคืออะไรทันทีที่เห็นรูป

ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องอะไร จะปากไม่ตรงกับใจหรือจะเป็นแค่จริตในการประดิษฐ์อักษร มันก็เป็นเรื่องเก่าๆของปีก่อนๆที่ผ่านไปแล้ว การเอาภาพมาแสดงทำให้มันผ่านไปอย่างเสร็จสิ้นกระบวนความ จะได้ไป focus กับการมองหาภาพอย่างอื่นที่น่าสนุกกว่านี้ได้อย่างเต็มที่เสียที